تپه قلعه رومیان یا قلعه رَمیان (بروجردی: قِلا رَمیون) که با نام های قلعه ارمیان و قلعه وامیان نیز در برخی کتاب های تاریخی از آن نام برده شده است، قلعه و تپه ای باستانی و تاریخی در جنوب شهر بروجرد است. این محوطه دارای آثاری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان بروجرد، روستای نصیرآباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۲۲۸ به‌عنوان یکی ازآثار ملی ایران به ثبت رسیده است .

از قلعه رومیان امروزه جز ویرانه ای برجای نیست و تنها تپه ای که قلعه بر روی آن قرار داشته برپاست اما لایه های باستان شناسی تپه، تکرار نام آن در منابع تاریخی و نیز نزدیکی این قلعه به شهر تاریخی بروجرد نشان دهنده قدمت طولانی آن است. این تپه منفرد، که از زمین های اطراف کاملا متمایز است در سه کیلومتری جنوب شهر بروجرد در آبادی رمیان واقع است .

نام گذاری

عده ای معتقدند که نام گذاری این قلعه به عنوان قلعه رومیان به دلیل ساخته شدن یا اهمیت یافتن آن در زمان حمله اسکندر به ایران بوده است. ایرانیان در مقابله با سپاهایان روم، از قلعه های متعدد پراکنده در مناطق مختلف استفاده می کردند که یکی از آنها قلعه رومیان بروجرد بوده است. در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم هجری و همزمان با حکومت صفویان، لشکریان عثمانی (رومی) به مناطق غربی ایران حمله های متعددی کردند و بخش هایی از این مناطق را به اشغال خود درآوردند و ایرانیان را در حوالی بروجرد شکست دادند. برخی علت نامگذاری این قلعه به نام رومیان را نبرد نیروهای روم یا رومیه (عثمانی) و نیروهای ایرانی در این ناحیه و به دنبال آن، تصرف قلعه مذکور توسط رومی ها می دانند اما چون پیشتر از حمله سپاه عثمانی به ایران، نام این قلعه به همین شکل در منابع ذکر شده بنابراین نام یادشده نمی تواند مربوط به این دوره باشد.

حوادث تاریخی

نام قلعه رومیان بروجرد در منابع متعدد تاریخی به ویژه از قرن هشتم هجری به بعد ذکر شده است. با توجه به قدمت پیش از تاریخ و نیز دوره های تاریخی پیش از اسلام قلعه رومیان، ساخت و بهره گیری از قلعه در هزاره چهارم تا سوم قبل از میلاد مسجل است. هرچند تا کنون پژوهش عمیق باستان شناسی بر روی این قلعه صورت نگرفته اما برخی آثار و یافته های به دست آمده از تپه قلارمیان دارای مشابهت با تپه گیان هستند و دست کم پنج هزار سال قدمت دارند. ناحیه بروجرد پیش از تشکیل امپراطوی هخامنشیان، بخشی از سرزمین مادها بوده است. آثاری از دوره ماد، هخامنشیان و سلسله های پس از آنها در تپه قلعه رومیان دیده می شود. والیان لر کوچک در قرن هشتم هجری، بروجرد و قلعه رومیان را که تا آن زمان بخشی از عراق عجم بودند در تسلط خود درآوردند اما در سال ۷۹۰ هجری، امیر تیمور گورکانی که پیشتر بروجرد و خرم آباد را به تصرف درآورده بود، عزالدین بن شجاع الدین محمود از حاکمان لرِ کوچک را که در این قلعه قرار داشت، به سوی سمرقند روانه کرد . تیمور به سال ۸۰۵ هجری و به هنگام عزیمت به گرجستان، به امیرزاده رستم از فرماندهان خود دستور داد تا به بروجرد برود و قلعه رومیان را بازسازی کند . در سال ۹۹۷ هجری، سپاه ایران به فرماندهی قورخمس خان شاملو در حوالی بروجرد از قشون عثمانی شکست خورد .